Zwervend bestaan ~ Bob den Uyl
Zijn er schrijvers die ik ben blijven lezen sinds mijn tienerjaren? Het kunnen er nooit veel zijn. Gerrit Komrij las ik al, want die stond op mijn leeslijst. Bommel, maar daar komen al tijden geen nieuwe afleveringen meer bij. En uiteindelijk denk ik verder alleen Bob den Uyl nog. Ook al iemand die enige tijd is uitgeschreven.
Ik heb al vijftien jaar een lijstje met boekentitels in mijn portemonnee waarop de titels van Den Uyl staan die ik nog altijd niet heb. [Wat fietst daar? bijvoorbeeld. Iemand?] Dat komt omdat hij me altijd weer een goed humeur geeft door zijn ‘ijzige geouwehoer’ [dixit Komrij].
Vooral de boeken waarin Den Uyl in zijn eentje op stap gaat, en overal eigenlijk niets meemaakt, kan ik eeuwig herlezen. Zoals Een zwervend bestaan, waarin in 26 episodes nauwelijks iets van naam gebeurt, maar de schrijver wel uitgebreid zo zijn gedachten daarover etaleert.
De laatste jaren verschenen er ineens herdrukken met geselecteerde verhalen uit zijn werk op de markt, allemaal met een lollige karikatuur op de voorkant. Toch is dat net niet goed. Zo lollig of cartoonesk is hij niet.
RSS feeds