Schrijvers worden misbruikt ~ Bob den Uyl

Eerder dacht ik dat de inhoud van De illusie van gisteren hergebruikt was in deze bundel. Dat zou dan verklaren waarom ik alle teksten uit dat bibliografische boekje wel kende, zonder het ooit eerder gelezen te hebben.

Dit bleek niet zo te zijn. In deze uitgave van Schrijvers worden misbruikt staan weer heel andere teksten. Enfin, de Wet van Den Uyl luidt dan ook toepasselijk:

Je vindt niet wat je zoekt, maar alleen dat wat je niet zoekt.

Ook deze bundel kende ik al, maar het deed absoluut deugd die weer eens te lezen. Zelfs als voorspelbaar is waar Den Uyl mee komen zal, vindt hij altijd wel weer een formulering die milde vreugde brengt.

Hoogtepunt vond ik ditmaal de beschouwing ‘De terreur van de boekenbijlagen’. Daarin verbaast Den Uyl zich erover dat critici zo opvallend weinig te melden hebben, maar er dan toch al die pagina’s ruimte voor claimen. Geen recensie hoeft langer te zijn dan vijfhonderd woorden, volgens hem. Daarbij moet een roman zeker niet worden naverteld:

Dat dit in de eigen stuntelige woorden navertellen tot in het oneindige kan worden gerekt zal duidelijk zijn; slechts het integraal opnemen van de roman in de tekst is hier de grens. In ieder geval kan de schrijver zien dat de criticus zijn levenswerk in zijn geheel heeft gelezen. Tot zijn verbazing leest hij dan nog ook wat hij ermee bedoeld heeft. [42-43]