Vreemde verschijnselen ~ Bob den Uyl
De helft van dit boek bestaat uit de serie ‘Verhelderende kronieken’, waarin Den Uyl tamelijk briljant over een hele reeks aan onderwerpen kout. Verhalen zijn het, die ik gezamenlijk met die uit zijn andere boeken maar het feuilleton over zijn leven ben gaan noemen. De schrijver komt weer eens ergens op zijn vele omzwervingen, en doet daar dan verslag van, zonder zich ooit rechtstreeks over iets uit te spreken. Vooral zijn latere werk staat vol met die miniverslagen. Misschien kreeg hij die vorm toen nog wel beter in zijn macht.
Tegelijk staat er geen slecht verhaal in Vreemde verschijnselen, en dat is toch uitzonderlijk in het oeuvre.
Den Uyl lees ik om zijn formuleringen, en het humoristische effect dat die op mij hebben. Tegelijk zou ik hem onrecht doen om hier iets in een los citaatje weer te geven. Zinnen, of paragrafen, zeggen niets. Het gaat nu net om de cumulatie van zinnen, de opeenstapeling van kleine meningen, en niet bijster opmerkelijke zaken, die de totale vervreemding brengen.
Tegelijk ben ik het steeds vaker eens met Den Uyl. Las ik hem vijfentwintig jaar geleden zeker nog om zijn gemopper, tegenwoordig denk ik vrijwel altijd dat hij het juist heeft gezien. Er is niets zo goed in de wereld of het deugt niet.
Al kan het natuurlijk ook zijn dat ik me Bob den Uyl’s denkbeelden, en afstandelijkheid, zo eigen heb gemaakt, dat hij me in die zin niet meer kán verrassen.
RSS feeds