Boek der omhelzingen | 2 ~ Eduardo Galeano

► door: A.IJ. van den Berg

Het valt me nog mee, dat het meer dan anderhalf jaar geleden was dat ik dit boek voor het laatst las. Ik meende echt het zeker ieder jaar te herlezen. Want dit boek slijt niet. Integendeel, het lijkt bij iedere herlezing rijker te zijn geworden. Dit komt onder meer omdat er soms hele romans in worden verteld met maar enkele zinnen.

Zo staat in dit boek het perfecte antigif tegen García Márquez’ zijn Kroniek van een aangekondigde dood. Bij Galeano koestert de hoofdpersoon ook een enorme wrok dat zijn vrouw geen maagd meer bleek te zijn, tijdens de huwelijksnacht. Maar bij hem ontmoet die klacht geen enkele sympathie bij de omstanders. Zij lachen hem uit, en vragen hem wat dat er nu toe doet, bij zo’n leuke vrouw.

Galeano heeft maar éen pagina nodig om dit gegeven overtuigend te vertellen. En misschien dat ik er daarom iedere keer weer met frisse blik naar kijk. Dat ik de plot misschien al ken doet er niet toe, die geeft Galeano trouwens ook al in de eerste regel weg.

Door de samenballing is dit boek misschien beter te vergelijken met een dichtbundel dan een verzameling verhalen. Er kan met een paar pagina’s worden volstaan, per keer, om toch een rijke leeservaring te hebben. Het boek biedt dan ook vrijwel alle emoties. Al is er geen ruimte voor de klagerige introspectie die menig boek van hier zo teistert — door een gebrek aan leven, zo denk ik inmiddels.

Toch ben ik liever gulzig, en lees ik dit boek in éen avond. Weliswaar met pauzes, die soms lang kunnen uitvallen. Maar éen keer in de sfeer van dit boek, is er voor mij geen ontsnappen aan.

Een probleem wordt straks wel om bij een volgende lezing iets over dit boek te kunnen zeggen, zonder in herhaling te vervallen. Ook al omdat het vrijwel onmogelijk is iets te schrijven over een verzameling van zo diverse verhalen. Sommige bestaan uit niet meer dan éen zin. Terwijl de waarde van die verzameling nog weer groter is dan de pracht van de delen ook.

** een eerdere bespreking uit november 2005 van dit boek staat hier