Boek der omhelzingen ~ Eduardo Galeano
Favorieten kunnen stuk gaan. Een lievelingsboek te vaak gelezen, favoriete muziek te vaak gehoord. Daarom is het zo fijn dat er boeken als deze bestaan, met zo’n enorme rijkdom dat ze blijven verrassen. Elke herlezing weer. Ondanks het geringe aantal pagina’s.
Galeano koos voor de beknoptheid in dit boek, maar doet dit zo dat hij soms hele romans schrijft in slechts enkele welgekozen zinnen.
Mondeling overgeleverde geschiedenissen zijn het, die zich op dat éne continent afspelen. Zuid Amerika. Al zijn er ook uitstapjes naar Barcelona, Quebec, of een Amsterdamse kroeg.
Vaak gaan de verhalen over de dood, maar daarmee even goed over het leven.
En als de toon te zwaar wordt komt er altijd weer een prachtige anecdote, bijvoorbeeld over hoe armoede tot uitvindingen leidt. Eén van mijn lievelingsverhalen gaat over een stel arme immigranten in een kille Londense flat, die niet genoeg muntgeld hebben om de gasmeter te voeden. Dan bedenken ze de perfecte misdaad, en maken muntgeld na van ijs. Kunnen ze het binnen warm hebben als op een Caraïbisch eiland, zonder dat de meteropnemer hun vals spel ontdekt.
Maar, het mooiste compliment dat ik een schrijver kan geven: ik betrap mijzelf er vaak op bewust formuleringen te lenen uit dit boek. En als hij stelt dat schrijven een manier is om anderen te omhelzen, dan doe ik dat dus dan ook.
RSS feeds