Essay over de geslaagde dag ~ Peter Handke
Peter Handke dacht hardop na over wat een dag geslaagd zou kunnen maken. En of hij dan ooit weleens een geheel geslaagde dag had meegemaakt.
Hij wist wel zeker van niet. Hij herinnerde zich er in elk geval geen.
De poging om toch zo’n dag te benaderen, leverde een boek op met bij vlagen nogal associatief geschreven proza. Dat had daardoor soms meer van poëzie dan van een gestructureerde denkexercitie.
En zo hoort dit essay ook gelezen worden, denk ik. Die soms zo snel opeenvolgende reeksen aan fragmenten, en de uit hun context geïsoleerde beelden, moeten een leesroes opwekken bij de lezer.
Tegelijk was mijn voornaamste associatie er éen met een snel gemonteerd televisieprogramma. Waarin de vlugge beeldwisseling alleen al steeds de belangstelling bij de kijker hernieuwt. Die schrikt daardoor namelijk telkens weer wakker. Waardoor deze alert ook per se wil blijven volgen wat er gebeurt, terwijl juist door de montage verbloemd wordt dat er eigenlijk niet zo veel plaatsvindt.
Niettemin, die tekstuele mateloosheid sloeg ditmaal aan, bij mij.
RSS feeds