Middle of My Tether ~ Joseph Epstein

► door: A.IJ. van den Berg

Epstein dacht al het halve grasperk te hebben afgegraasd dat hem is toegedacht, toen hij de essays voor deze bundel verzamelde. Zijn vijftigste verjaardag zou over enkele jaren aanbreken. Dus werd het misschien tijd om eens een bescheiden inventarisatie te maken van zijn leven.

Opvallend genoeg zijn de meeste boeken van hem pas na deze titel verschenen.

The Middle of My Tether biedt een verzameling ‘familiar essays’, die over alles kunnen gaan, en het vooral moeten hebben van de stijl en de persoonlijkheid van de schrijver. En misschien ben ik inmiddels iets te gesteld geraakt op Joseph Epstein, om zo’n boek als dit nog objectief te kunnen lezen.

Ik weet al dat het goed is, wat er komen gaat. Ik weet daarom ook dat dit boek veel te snel uit zal zijn.

Hoogstens is dan nog een invalshoek om voor boeklog na te gaan of de relatief jonge Epstein anders schreef dan hij als meer ervaren publicist zou doen. En zo’n vraag vind ik niet heel interessant, juist omdat de kwaliteit van wat hij brengt onveranderlijk hoog is.

Wie kan er anders moeiteloos vijfduizend woorden wijden aan het gezicht; met als enige aanleiding dat het zijne straks toont hoe hij geleefd heeft?

Zoals gebruikelijk ben ik het meest benieuwd naar Epstein’s ideeën over lezen, en schrijven. Merkwaardig toch dat dit een onderwerp blijft waarover schijnbaar oneindig veel gezegd kan worden.

In deze bundel bekende Epstein niet meer zonder boeken te kunnen, maar dat hij een betrekkelijk late bekeerling was. In zijn jeugd las hij amper, te druk met het spelen op straat. Het probleem van een gelukkige jeugd.

Verder raakte Joseph Epstein behept met de kwaal van zovele mannen van het woord. Hij is verslaafd aan pennen.

Maar het essay dat me het meest aansprak in deze bundel kon weleens een typisch middelbare-mannen-stuk zijn. In ‘Has the Future a Future?’ gaat Epstein na waarom er telkens zo veel angstaanjagende toekomstvoorspellingen, en ook waarom deze hem vrijwel koud laten.

Vervelender is dat het met de kleine dingen in het leven zo achteruit gaat. Epstein kan nergens meer een stomerij vinden die zijn overhemden netjes stijft. En als hij ergens een hotelkamer reserveert, irriteert nog niet eens dat de kwaliteit daarvan zo onder de maat is, maar vooral dat het hotelpersoneel daar zo laconiek onder blijft.

Hardop klagen kan natuurlijk pas als er een vergelijking mogelijk is.