With My Trousers Rolled ~ Joseph Epstein
In de essaybundel Plausible Prejudices staat een essay over het nut van recenseren, of gerecenseerd te worden. En daaruit blijkt dat Joseph Epstein meestal niets aan de opmerkingen van anderen heeft.
Eén lezeres schreef hem evenwel dat ze zijn persoonlijke stukken niet heel onthullend vond over de auteur. En dit achtte Epstein voor de verandering wel een opmerking waar inzicht uit sprak.
With My Trousers Rolled is weer een bundel met zulke ‘familiar essays’; een genre dat onder de Angelsaksen wel bekendheid geniet, maar waar bij mijn weten geen Nederlandse term voor bestaat. Kenmerk van deze essays is dat de persoonlijkheid van de auteur meer bepaalt dan het onderwerp.
En in dit boek is dan paradoxaal een bijdrage opgenomen waarin Epstein uitlegt hoe zeer hij op zijn privé gesteld is. ‘I Am a Very Private Person’, heet dat. Want, voor iemand die op zichzelf is, heeft Epstein nogal wat artikelen en boeken de wereld in gestuurd, die voor hem spreken.
Dan blijkt dit essay eerder over het interview te gaan, als over andere gedwongen ontboezemingen. Want, naast dat recensies Epstein nooit iets leren over zichzelf, doen interviews of TV-optredens dat al evenmin.
Goed, roem is mooi, beroemdheid kan prachtig zijn, zolang hij daarvoor maar niet bekend hoeft te worden.
With My Trousers Rolled bevat overigens wel het meest persoonlijke stuk dat ik van Epstein las, al komt hij er zelf nauwelijks in voor, omdat het over zijn moeder gaat. ‘Here to Buy Mink’, heet dat. En door te beschrijven hoe zij was, en hij niet, ontstaat er toch ook een portret van de schrijver.
Meest aansprekende essay was voor mij ditmaal ‘Nicely Out of It’. Daarin beschrijft Joseph Epstein zijn opluchting, na een aanvankelijk schuldgevoel, niet meer de meest recent gepubliceerde romans te lezen. Bovendien geeft hij boeken die hem niet bevallen sneller op.
Kranten leest hij al evenmin meer van voor- tot achterpagina, en zelfs bij losse artikelen die hem zouden horen te interesseren, merkte Epstein met regelmaat over te gaan tot doornemen, in plaats van lezen.
En dan weet hij misschien niet helemaal goed aan te geven waarom dat allemaal is — behalve dat het leven al snel te kort kan lijken voor iets waar geen plezier aan beleefd wordt — maar dan kan ik hem slecht ongelijk geven.
Die onvrede was bovendien éen van de redenen om ooit met boeklog te beginnen — want bij twijfel over het gelezene begint ook de kritiek.
Alleen, Epstein’s bundels, daar geldt die groeiende onverschilligheid nu net niet voor, om mij.
RSS feeds