Dirkjan 04 ~ Mark Retera
Belangrijkste constante tussen het pas verschenen album Dirkjan 20 en het vroege deel 4 uit 2000? Grappen telkens over de ergernissen bij het bioscoopbezoek, opvallend genoeg.
Dat er dan altijd iemand voor je zitten gaat. Zo vervelend.
Vanzelfsprekend zijn ook de personages Dirkjan en zijn huisgenoot Bert altijd nog hetzelfde, vijftien jaar later. Alleen trad Bert veel minder vaak op in de eerste verhalen. In de vroege albums was de hond Bello doorgaans Dirkjan’s voornaamste compagnon. Terwijl datzelfde dier tegenwoordig, in Dirkjan 20, hoogstens nog eens op de stoep mag schijten, met zijn baasje daar aan achter; het zakje voor de drol al gedienstig in aanslag.
Vroeger was het nog gewoon vrij kakken overal.
Dirkjan 4 is een album met kaboutergrappen in een apart katern. Wat ook al zo’n constante was uit de beginperiode van de strip, die later in belang afnam. Dirkjan heeft in het eerste album aan hem gewijd zelfs nog gevangen gezeten voor mishandeling van kabouters.
Ze smaakten dan ook heerlijk.
In latere albums was er eerder sprake van vreedzame coëxistentie met de kabouters, en werden vooral grappen gemaakt die voortkwamen uit het verschil in grootte met hen.
In Dirkjan 4 gaan Bello en hij onder meer op vakantie, om dan per ongeluk op de Zuidpool te belanden, alwaar er ook ijsberen zijn. En eskimo’s. Ik schreef al vaker nooit humorist te kunnen worden, want zulke fouten tegen de werkelijkheid pijnigen me gewoon. Ik kan mijn benul zelfs niet helemaal uitschakelen bij het lezen van een humorstrip.
De eskimo’s in de strip zien hun fout overigens in, en vertrekken richting het noorden.
Tegelijk komen er in het album ook buitenaardsen naar hier op expeditie, om zich onder meer te verwonderen over de betekenis van de vele hondendrollen op straat — en met zulke logica heb ik dan weer geen enkel probleem.
RSS feeds