Dirkjan 18 ~ Mark Retera
De waarheid dat herlezen het enige lezen is, gaat als geen ander op voor stripboeken. Die lijken hun rijkdom pas echt te geven in de zoveelste herhaling.
Dit geldt helemaal voor humoristische albums. Omdat het bij deze strips bij de eerste keer lezen allereerst om de grappen gaat — en de timing van die grappen er nog zo veel minder toe doet.
Bovendien kan die eerste lezing gauw gepaard gaan met een overdosis aan humor. In een bombardement van grap na grap vallen al gauw alleen de krachtigste humorexplosies nog op.
Al deze waarnemingen dienen vooral om te zeggen dat ik weliswaar Dirkjan 18 las, maar dat deze eerste kennismaking niet per se een representatieve indruk bracht van de inhoud.
Bij eerdere albums speelde dat probleem minder. De inhoud van die boeken kende ik vaak nog van een voorpublicatie, uit de krant — waardoor in de eerste plaats de opeenstapeling van de grappen nieuw was.
En bij de eerder geboeklogde Dirkjan-albums gold dat ik ze niet voor de eerste keer bekeek.
Dus viel me aan Dirkjan 18 bijvoorbeeld op dat er ineens vrij grove poep- en aarsgrappen in staan. Een stuk of drie vier, in een boek dat ruim honderd keer een lach probeert te scoren. En ik heb geen idee waarom me nu juist dit element zo zeer opviel.
Aan vervolgstrips biedt het achttiende album onder meer Bert’s avonturen als sjeik, met een harem op leeftijd. Bert is vervolgens rechter. En in de zaken die behandelde treedt Bram Moszkowicz nog op als advocaat — het album dateert dan ook uit 2012, voor dat deze geschrapt werd van het tableau; omdat hij de belangen van cliënten niet had gediend. Er zijn avonturen met peniskokers op een nudistencamping. En in het verhaal dat op de voorkant staat afgebeeld is Dirkjan voor de verandering Sherlock Holmes.
Eén aardige grap uit het boek bleek ook ik al eens gemaakt te hebben — al ging ik vervolgens minder ver dan Bert.
* click op illustratie voor groter
RSS feeds