Dirkjan 17 ~ Mark Retera

► door: A.IJ. van den Berg

Ware uitspraken over humor zijn nu nooit eens leuk. Dat vind ik grappig. Om de paradox. Maar daardoor is het bijvoorbeeld wel een treurige taak om iets zinnigs te zeggen over de strip Dirkjan, en hoe blij ik kan worden van de melige grappen in de boekuitgaven.

Uitleggen waardoor een minieme variatie op de werkelijkheid grappig wordt, is saai.

Constateren dat Mark Retera weliswaar vaak op de actualiteit lijkt te reageren, maar daar dan toch iets universeels van weet te maken, is ook al zo’n weinig zeggende dooddoener

In album 17 gaan Dirkjan en Bert bijvoorbeeld een brand blussen in een Japanse kerncentrale. Aan die taak geholpen door een uitzendbureau. Omdat er altijd werk is, voor wie maar wil. En goed, dan is daar in 2011 te Fukushima een kernramp gebeurt. En dan zijn grappen over de gevolgen van radioactieve straling zelden goed.

Maar dan lijkt me wel zeker dat de humor over twintig jaar nog te begrijpen is, ook zonder kennis van actuele details.

Album 17 bevat onder meer een James Bond-persiflage, avonturen in de sauna, een graalverhaal, en een spoof op Jurassic Park. Opa Bokma haalt tenslotte fijne verhalen op uit zijn tijd met de grootste natuurliefhebber in Nederland; de jager wijlen prins Bernhard.

Grootste lijn aan grappen staat aangekondigd op het kaft. Dirkjan en Bert doen de TV-serie Dagboek van een herdershond. Waarbij prettig gespeeld wordt met alle clichés over bestaan van pastoors, en de benauwdheid van het dorpsleven waar alle weken hetzelfde verlopen.

Grappen over kindermisbruik zijn er niet bij. En dat kan ik geen probleem vinden. Humor zit in het spelen met vooroordelen. En als er kinderen iets wordt aangedaan bij Dirkjan gebeurt dat gewoon op school, door de onderwijzer. Omdat die een vast personage is in de reeks.

De dingen moeten wel hun plaats hebben, natuurlijk.