Dirkjan 15 ~ Mark Retera

► door: A.IJ. van den Berg

De gouden tijd van het stripverhaal is voorbij; als het tenminste om uitgaven op papier gaat. Er kwamen andere zaken voor in de plaats; de jeugd raakt niet automatisch meer verslaafd aan het lezen van albums.

En hoewel het virus ooit nog wel tot besmetting heeft geleid bij mij, lees ik pas weer regelmatig strips nu ze zo goed op een scherm blijken te passen. Ik vraag me af of mijn onverschilligheid vooraf aan deze ontdekking kwam omdat het op een gegeven moment moeilijk wordt om nog ergens van onder de indruk te raken.

Hoeveel strips heb ik deze eeuw gekocht? Die ik niet kocht om een al lang geleden begonnen reeks compleet te houden?

Zelfs met volwassen strips zoals Manara tekent, ben ik toch al in mijn puberteit vertrouwd geraakt…

Ondanks alle praat over ‘graphic novels’, en de pogingen om literaire romans te verstrippen, komen er slechts mondjesmaat strips bij die ik waardeer. En daaronder zijn opvallend veel verbale strips. Die het niet van hun tekenkracht moeten hebben, maar waarbij het om de humor gaat.

Daartoe behoren de dagstrips van Sigmund, hoewel ik daar eerder op boeklog over mopperde. Er is S1ngle, dat door dezelfde mensen wordt gemaakt. Maar nog meer waardeer ik de strip Dirkjan, van Mark Retera.

Mooi is alleen al de onvoorspelbaarheid. Want, hoewel de anti-helden Dirkjan en Bert doorgaans samen in een rijtjeshuis wonen, doen ze dat soms ook helemaal niet. Dan is een tijdperk uit de geschiedenis hun speelterrein, of dan hebben ze ineens een opvallend beroep. In Deel 15 van hun avonturen zijn ze onder meer Vikingen, en oerbeesten die nog tot striphelden moeten evolueren.

Opmerkelijk aan dit album is dat het ineens een pagina’s lang vervolgverhaal heeft, in plaats van grappen van enkel een strook. In dit verhaal verkoopt Dirkjan zijn ziel aan de duivel, om eindelijk eens succes te krijgen. En dan wil hij die natuurlijk op een gegeven moment terug. Wat dan nog een onverwachte ontknoping oplevert ook.

De strip Dirkjan heeft normaal slechts het probleem dat de humor van de consequent doorgedreven absurditeit moeilijk aan anderen is uit te leggen.

[ wordt vervolgd ]