Forfeit ~ Dick Francis

Meteen na het lezen van Francis’ nieuwste drong zich de wens op iets van hem te herlezen uit zijn begintijd. Van toen de routine misschien nog ontbrak, wat de ontknoping van het verhaal voor mij hopelijk wat minder voorspelbaar zou maken.

Al was het maar om te kijken of mijn oordeel over dat laatste boek wel klopte.

Want, hoewel sjablones in de vertelling heel aangenaam en ontspannend kunnen zijn, wordt ik liever nog verrast door een boek.

En dan blijkt Forfeit geen verkeerde keuze, al was het maar omdat dit boek van Dick Francis zo afwijkt van andere. Misschien de ‘swinging sixties’ indachtig, heeft dit boek ineens wat sexscene’s. Waarin de hoofdpersoon nog eens vreemd gaat ook. Al komt dit omdat zijn vrouw door polio in een ijzeren long ligt, en niet meer voor nooky beschikbaar is.

Verder weet Francis ook goed de treurigheid van het journalistenvak te treffen. Al heeft de hoofdpersoon dan met zijn artikelen succes, wat een moeite kost het wel niet die te schrijven. En hoe veel treurige gesprekken moeten er niet voor worden gevoerd.

Goed, de slechteriken lijken niet eens al te slecht vergeleken met de moordenaars uit de latere boeken. In zekere zin toont dit boek wel een verdwenen wereld. Maar de intrige is helder, en toch niet vaker zo gedaan, terwijl zelfs de boodschap daarvan in deze tijden nog geldt. Alleen de aanbieders van loterijen en andere gokmogelijkheden winnen altijd, al moeten zij daarbij ook weer niet overdrijven.