Dead Heat ~ Dick Francis
Na de dood van zijn vrouw in 2000 publiceerde Dick Francis [1920 – 2010] jarenlang geen thrillers meer. Terwijl hij sinds het begin van de jaren zestig toch elk jaar zo’n boek geschreven had.
Maar in 2006 verscheen onverwacht ineens Under Orders, waarvoor de jongste zoon Felix de taak als researcher had overgenomen van zijn moeder. Ik vond dat boek wel erg de schema’s volgen die van de auteur gekend waren. En was dus niet erg nieuwsgierig wat Francis verder nog publiceerde, tot diens dood.
Alleen bleven er maar boeken verschijnen elk jaar. Na Under Orders verschenen nog de thriller Dead Heat, Silks, en Even Money. Die overdaad maakte me uiteindelijk toch benieuwd.
Ik weet alleen nog steeds niet goed of Francis nog een wonderbaarlijke werkkracht had voor een ziek iemand van zo’n eind in de tachtig, of dat de zoon meer heeft overgenomen dan alleen de research.
Dead Heat kampte namelijk voor mij helaas met dezelfde bezwaren als Under Orders. Het verhaal was voorspelbaar omdat het sjablonen volgde. Telkens als alles eindelijk goed leek te gaan voor de hoofdpersoon, was duidelijk dat de slechteriken elk moment nog heviger zouden toeslaan.
Op zich heeft Dead Heat wel de aantrekkingskracht van de beste Francis’ thrillers. De lezer leeft meteen met het probleem van de hoofdpersoon mee, en is binnen enkel pagina’s benieuwd hoe het verder gaat.
Ditmaal is de hoofdpersoon een jonge chefkok, die op een avond bij een etentje op locatie bijna alle gasten voedselvergiftiging lijkt te hebben gegeven. Zelf wordt hij trouwens net zo ziek.
De volgende dag moet hij met zijn uitgewrongen lijf een lunch verzorgen. Dan ontploft een bom.
Maar met die bomontploffing had ik al moeite, net als trouwens in Proof; een eerdere thriller van Francis. Voorheen had hij zulke effecten niet nodig om spanning op te roepen. Dan hoefden er niet eerst achttien doden te vallen, om van de zwaargewonden nog maar te zwijgen, om een verhaal te krijgen.
Ook begreep ik in de ontknoping niet waarom de slechteriken persoonlijk met de held kwamen afrekenen. Ja, de schrijver kan zijn intrige zo heel mooi afronden. Maar het is niet naar de maat van het boek, om ze eerst willekeurig veel doden te laten maken met een bom, en ze dan in persoon te laten rondlopen met een pistooltje; terwijl ze toch miljoenen verdienden met hun misdaad, en dat toch ook niet zonder handlangers konden doen.
Dus, hoewel deze thriller zeker kwaliteiten heeft — er zit weer eens een aardige liefdesgeschiedenis in; en ik bleef ook doorlezen — is alles me veel te vet aangezet. Francis was voor zijn 86ste geloofwaardiger.
RSS feeds