Silks ~ Dick Francis

► door: A.IJ. van den Berg

Door wat speuren tussendoor is me duidelijk geworden dat zoon Felix Francis inderdaad het meeste schrijfwerk deed voor die latere thrillers. Vader Dick Francis las de eerste versies, en gaf daar dan commentaar op. En zo bleef het circus bezig.

Duidelijk is ook dat die vier laatste boeken, de stiefkinderen in het oeuvre, vooral een commercieel doel hadden. De uitgevers hadden al 75 miljoen van Francis’ boeken kunnen afzetten, maar de loop was behoorlijk uit de verkoop geraakt, omdat er geen nieuwe titels verschenen.

Schrijvers worden doorgaans snel vergeten, door het kopende publiek. Slechts met nieuwe titels is de belangstelling voor hun totale werk nog weer eens op te rakelen.

En zo bezien mag het niet eens vreemd heten dat Silks las als een karikatuur van de vroegere Dick Francis. De held was weer eens dezelfde man als altijd; al oefende hij ditmaal het beroep uit van strafadvocaat. Een directe link met de paardensport was er ook; de man reed hindernisraces als amateurjockey, op zijn eigen paard.

Zelfs éen van de snoodaards in dit boek werkte in de paardenwereld.

Ik moet wel toegeven dat de misdaad waar dit boek om draaide pas in de laatste pagina’s duidelijk werd; en de intrige dus absoluut knap in elkaar zat.

Waar ik alleen wel vreselijk veel moeite mee had, was het glaciale tempo van dit boek. Dit zal bijvoorbeeld vooral geschreven zijn voor de zo omvangrijke Amerikaanse markt, en heeft dan als nadeel dat het in Engeland speelt, en scènes in een rechtbank heeft, waardoor er telkens tot vervelens toe details over het Britse rechtssysteem moesten worden uitgelegd.

Dat houdt nogal op. En verder telt het boek pagina’s met overbodige dialogen — waar Francis die vroeger nu juist wel heel economisch inzette.

Het is raar om een thriller te lezen, en te denken, ware Dick Franis zelve een jaar of dertig jonger geweest, in het volle bezit van zijn mogelijkheden, dan had dit éen van de beste boeken uit diens oeuvre kunnen zijn geweest.

Nu ging het in dit boek op te veel plaatsen mis in de dosering. De nieuwe kok gebruikte te veel zout, en te veel smakeloze vulling.