Dead Cert ~ Dick Francis

Het was een andere wereld die Francis beschreef in zijn debuut uit 1962. In die zin is de stelling misschien niet gek dat thrillers of detectiveverhalen hun tijd beter vastleggen dan literatuur kan. Omdat de tijd slechts decor is. Niet iets waar een standpunt wordt over ingenomen; met alle vertekeningen die daar kunnen bijhoren.

En voor een goed geschreven thriller maakt het ook niet uit dat taxi’s met mobilofoons nog een nieuwigheid waren. Sterker nog, juist zo’n detail maakt duidelijk waarom de hoofdpersoon niet meteen zijn GSM pakte toen hij in moeilijkheden raakte. De plots van spannende boeken zijn anders nu, en door de progressie van de technologie misschien wel minder.

Wel valt op hoeveel moeite Francis doet om uit te leggen dat zijn hoofdpersoon geen gewone jockey is; niet iemand die opgroeide tussen de mest in de stal en even slim is als de paarden waarop hij rijden moet. Maar goed, hij heeft er toch al een handje van verschillen in de Britse klassenmaatschappij te accentueren.

Toch las ook dit boek weer heel prettig door.

En ik bewonder Francis dat hij heeft aangedurfd om de misschien wel de grootste angst van steeple-chasejockeys te gebruiken voor een verhaal. Niet de vrees dat hun paard na een hindernis kan vallen, maar het idee dat het beest tijdens een race vaak kwetsbaar genoeg is om door een ander ten val te worden gebracht.