Maples Stories ~ John Updike

► door: A.IJ. van den Berg

Ik had dit boek niet hoeven kopen. Alle verhalenbundels van Updike staan al in mijn kast; alle verhalen over de familie Maple heb ik daarmee ook.

Bovendien is vrijwel dit hele boek eerder uitgebracht, in 1979, onder de titel Too Far to Go. Daar bezit ik de Nederlandse vertaling van. Vergeleken met de nieuwe uitgave mist daar slechts éen verhaal in. ‘Grandparenting’. Uit de bundel The Afterlife, and Other Stories.

En toch wilde ik per se dit mooie kleine gebonden boekje hebben. Omdat de verhalen over de Maples samen misschien wel de mooiste roman opleveren die John Updike ooit geschreven heeft. Om de woorden van Bob den Uyl maar weer eens te gedenken, deze verhalenbundel is als een roman zonder de vervelende stukken.

En Updike’s echte romans tellen me doorgaans veel te veel niet noodzakelijke woorden.

Richard Maple en zijn vrouw Joan komen al voor in de allereerste bundel verhalen van Updike, uit 1956. Ze zijn dan pas getrouwd. In een volgend verhaal zijn er net kinderen. En zo is elk van de achttien verhalen als een capsule waarin éen periode uit het huwelijk even bewaard is.

Al snel ook duikt er onvrede op. Politiek verschillen Richard en Joan nogal van elkaar, wat zich wreekt tijdens de Vietnam-oorlog, en de burgerrechtendemonstraties in de VS, waarin de vrouw mee-emancipeert. Misschien daardoor ook zoeken beide stiekem naar sex buitendeur. Of doet Richard dit wel? Anders dan in overige Updike-boeken gaat deze protagonist niet prat op zijn veroveringen.

Toch houdt het huwelijk stand, ondanks alle strubbelingen. Tot op het laatst in het boek. Als de vier kinderen inmiddels groot genoeg zijn om een scheiding te overleven, en Richard en Joan in alle vrede uit elkaar gaan.

De bureaucratische handelingen die verricht moeten worden om te scheiden, leveren nog een opvallend goed een-na-laatste verhaal op in dit boek. Al komt dat vast omdat alle afscheid melancholisch maakt; zelfs als dit afscheid slechts bevestigt wat al duidelijk was.

En misschien hebben alle verhalen dit wel gemeen. Ze leggen nooit eenduidige emoties vast, maar roepen steeds een sfeer op waarin verschillende emoties om voorrang strijden. Zoals het hele thema van dit boek lijkt dat enkel onvoorwaardelijk van elkaar houden soms toch niet genoeg is.