Licks of Love ~ John Updike

Amerikaanse uitgevers houden niet van novellen. Er lijkt voor hen niets te bestaan tussen het kortverhaal en de roman. Een novelle wordt altijd met iets anders in een band gepropt. Meestal een andere korte roman, of zoals in dit geval met wat verhalen.

Nu kleeft er nog iets opmerkelijks aan de novelle ‘Rabbit Remembered‘ die in deze bundel werd opgenomen. Het is namelijk een vervolg op een reeks romans, niettegenstaande dat de hoofdpersoon al in het laatste boek overleden is.

Updike kon blijkbaar moeilijk afscheid nemen van dit personage.

Maar goed, ook onder lezers en critici was Harry ‘Rabbit’ Angstrom zeer geliefd. De vier boeken over zijn leven worden door niet weinigen gezien als perfecte portretten van de Amerikaanse middenklasse, omdat in elke roman de belangrijkste ontwikkelingen van een decennium lijken te zijn samengebald in het leven van een alleman.

Ik heb er alleen werkelijk nooit iets aangevonden, die boeken. Het gaat bij mij al mis bij de naam van de hoofdpersoon, met dat ‘angst’ en die verwijzing naar die lengtemaat voor zeer minieme afstanden.

Nu viel deze novelle me nog mee, misschien omdat die vervelende Rabbit alleen diende om aan te geven welke verhouding de personages uit de boeken na diens dood tot elkaar kwamen te staan. Maar mij zijn Updike’s verhalen liever.

Dat is te zeggen, mij zijn sommige verhalen van Updike liever. En dan vooral als het hem lukt beweging of ontroering in een paar regels te vangen.

Als ik wat overdrijf zijn Updike’s verhalen in drie periodes op te delen. In de eerste, en voor mij interessantste, is hij nog druk bezig het leven te ontdekken. Met alles wat daarbij hoort, zoals sex. In zijn lange middenperiode schrijft Updike vaak over onverzadigbare viezeriken, die rondneuken zullen, al kost het hen hun huwelijk. En met dit boek kwam Updike in een nieuw era aan, waarin hij zijn personages in nostalgie laat terugkijken op met wie ze vroeger allemaal neukten.

Nogmaals, dit is gechargeerd, maar toch ook weer niet veel.

En het was niet eens daarom dat de verhalen in deze bundel me niet vreselijk veel te vertellen hadden. Er zaten nauwelijks nog sprankjes leven in, dat stoorde me vooral.