Month of Sundays ~ John Updike

Een roman als deze vergroot voor mij het raadsel Updike. Hoe kan een man die zulke verfijnde en subtiele verhalen heeft bedacht toch zo’n verschrikkelijk boek maken als dit? Zelfs al is de roman veel meer een parodie dan mij bij het lezen opviel?

Ik geef toe, juist A Month of Sundays bevat wel erg veel elementen waar ik niet dol op ben. Zo is de hoofdpersoon een priester. Al pleit voor hem dat hij zich niet helemaal als zielenhoeder heeft gedragen, en daarom een maand in retraite moet.

Maar Updike schrijft zeker die eerste hoofdstukken helemaal alsof er een blikken dominee aan het woord is, met galm ingebouwd en een gemaakte plechtstatigheid. Dat is tegelijk zowel knap als ook erg irritant. Gelukkig houdt hij dat toontje niet het hele boek vol.

Verder heeft Updike zijn priester behoorlijk bronstig gemaakt. En op zich is het ook weer knap hoe hij in een boek zo vol van sex toch weet over te brengen hoe leuk het kan zijn te veroveren. Maar, wat vind ik al die van de pagina’s druipende middelbare mannen geiligheid vervelend.

John Updike, A Month of Sundays
269 pagina’s
Fawcett Crest 1976, oorspronkelijk 1975

[x]opgenomen in het dossier: New Yorker