Giving Good Weight ~ John McPhee

Een goed boek roept emoties op; die zich vaak pas volledig tonen als het uit is.

Met goede schrijvers ligt dit net wat anders.

Geliefde auteurs dragen vooral de belofte mee dat elk boek van hen de moeite waard is. Terwijl elke schrijver hoofdboeken heeft, en bijboeken, en dus lang niet altijd de hoogste kwaliteit kan leveren.

Ik heb dan ook vele lievelingsboeken, en eigenlijk geen lievelingsauteurs; omdat er niemand is van wie ik alles kritiekloos bewonder. En toch komt John McPhee wel een heel eind in de richting. Zolang hij maar niet over geologie schrijft, weet ik zeker dat een boek van hem me leesplezier bezorgt.

Giving Good Weight is op zich een doorsneebundel met reportages, die in de jaren zeventig verschenen in de New Yorker. Op geen enkele manier mag dit een opmerkelijk boek heten, en toch bevat het pagina’s met het beste schrijven dat ik misschien dit jaar lezen zal.

Het kortste stuk in de bundel is het minst interessant; en dat komt dus goed uit. ‘The Pinball Philosophy’ gaat over twee flipperkampioenen. En flipperen is blijkbaar gewoon een te beperkte handeling om boeiende beschrijvingen op te leveren.

‘The Atlantic Generating Station’ vond ik fascinerend, door zijn consequente logica die nu zo weinigen nog logisch zouden vinden. Deze reportage gaat over het probleem dat er nieuwe energiecentrales in New Jersey moesten worden gebouwd, maar daar geen plaats voor was. Dus werd serieus als plan onderzocht om een aantal kerncentrales voor de kust te bouwen, in zee.

‘The Keel of Lake Dickey’ is het verslag van een kanotocht, over een rivier in Maine.

‘Brigade de Cuisine’ een portret van een hardwerkende chef, en gaat hiermee over eten, en liefde voor voedsel. Boeiend aan McPhee’s beschrijvingen was onder meer dat hij waarnam hoe zeer koken een automatisme wordt, als er veel van de kok gevraagd is. Intrigerend ook de beschrijvingen van hoe een hamburger dan wel gemaakt moet worden, of een worst.

Het titelstuk, ‘Giving Good Weight’, gaat ook al over eten. McPhee liep daarvoor mee met enkele landbouwers, die hun waren zelf verkochten op boerenmarkten in New York. Dit leverde alleen meer een portret op van de mensen die deze markten bezochten dan andersom. Tegelijk is het altijd bevreemdend als iemand over grote hoeveelheden voedsel schrijft; alleen al omdat de eigen perceptie bij het boodschappen doen zo anders is.

En zo heb ik me een paar uur toch weer helemaal kunnen overgeven aan een schrijver.