Nederlandse poëzie ~ Gerrit Komrij
Nee, ik zal niet beweren alle poëzie op deze 2280 pagina’s even aandachtig gelezen te hebben. Wel heb ik eerdere drukken van deze bloemlezing in bezit, zodat een groot deel van de inhoud me alwel bekend was. Alleen komt er zo iedere negen jaar een bijgewerkte versie op de markt, dus ging het me nu vooral om wat er bijgekomen was.
De druk die ik zelf bezit was nog in éen band.
En te zeggen is, aan gedichten kwam er veel bij, maar aan de andere kant viel het ook wel weer wat tegen. Alle dichters die sinds 1964 geboren zijn worden er in zo’n honderd pagina’s doorheen gejaagd. Mijn generatie is niet heel erg aanwezig, om over de huidige twintigers maar te zwijgen.
Maar goed, hoe lees ik zo’n bloemlezing als deze dan?
Ik zie het toch vooral als bladerboeken, om zo af en toe even willekeurig ergens open te slaan. Alles in de hoop regels te lezen die nooit eerder zo, in de stemming van het moment gezien werden, en daarmee opeens lading krijgen. Lezen is het, als zoektocht naar wat taal nog vermag.
En ik geloof ook wel dat Komrij op regels geselecteerd heeft. Zonder dat ik nu verder uitgesproken ideeën heb over waarom wat in deze bloemlezing terecht kwam. Hoogstens dat ik zie dat er opvallend veel gedichten zijn die van afstand gaan over wat poëzie al dan niet is.
Enfin. Prettig is dat ik nu weer een paar nieuwe namen heb, al hoop ik dat Komrij niet de enige regels uit hun oeuvre heeft geplukt die de moeite waard zijn. Dat kan hij namelijk goed.
RSS feeds