Perplexicon ~ Tysger Boelens & Gerrit Komrij (red.)
Dit is typisch een boek dat ik in andere media lovend besproken zou hebben, maar waarover ik op dit meer persoonlijk geöriënteerde leeslog bedenkingen moet uiten. Sommige boeken hebben gewoon de pech te laat tijdens mijn leven te verschijnen. Voorzichtig geschat heb ik 70% van de inhoud uit deze bloemlezing aan nonsensproza en -poëzie zo al hier in de boekenkasten staan. De rest verraste evenmin.
Dus kan ik de samenstellers onmogelijk verwijten geen smaak te hebben gehad.
Tegelijkertijd wijst die enorme overlap misschien ook op enige gemakzucht hunnerzijds. Ik houd van humoristisch proza, en soms ook van absurd taalgebruik of nonsens, maar tegelijkertijd heb ik me er nooit in willen specialiseren.
Mooi is het wel om nu eens wat Nederlandse vertalingen te hebben, van zo uiteenlopende klassiekers als James Thurber’s verhaal ‘Walter Mitty’, Monty Python’s ‘Dead Parrot Sketch’, of Lewis Carroll’s gedicht ‘Jabberwocky’. Net als Hans Teeuwen’s bijbelverhaal uit het programma Hard & zielig in geen huishouden ontbreken mag. Onder nog veel meer.
En dan?
Uiteindelijk is dit boek nu voor mij vooral memorabel door de prachtige vormgeving van Piet Schreuders.
Goed, ik kan me heel wel voorstellen wat een genot het moet zijn om kinderen door een boek als dit kennis te laten maken met nonsensliteratuur. Omdat iedereen van de wetenschap kan profiteren dat taal ook iets is om eens op vakantie te sturen.
Maar het blijft raar, om tijdens het lezen van een boek vooral te kijken of de samenstellers niets gemist hebben, in plaats van blij door hun keuzes verrast te worden.
RSS feeds