Zwarte heuvels ~ Morris & Goscinny

Mijn problemen met de stripreeks Lucky Luke zijn voornamelijk ontstaan doordat de held van de verhalen zo vervelend perfect is. 1

Hij is ook zo redelijk steeds.

‘Lucky Luke: De man die sneller schiet dan zijn schaduw’, stond er vroeger altijd achterop de albums. En die eigenschap maakt hem dan tot een superheld — en je moet waarschijnlijk in de VS zijn opgegroeid om aardigheid in superhelden te hebben. Uit hun grote status daar spreekt een naïef soort optimisme dat mij volkomen vreemd is.

Perfectie bestaat, en zou zelfs weggelegd zijn voor mensen?

Europeanen houden in hun cultuur meer van schlemielen.

Gelukkig is in de Lucky Luke-albums verder ieder ander dan de hoofdpersoon altijd een schlemiel. Dus zijn alle boeken te zien als een verkenning van een krankzinnige wereld door de redelijkheid in persoon.

En de genialiteit van Goscinny als scenarist is dan waarschijnlijk dat hij die wereld telkens net vreemd genoeg maakt om grappig te zijn, en daarbij toch herkenbaar houdt; spelend met alle clichés die er bestaan over het Wilde Westen — of zoals in dit album ook: met ideeën over de politiek.

Er zit enige maat in de chaos, en tegelijk blijft er toch onvoorspelbaarheid.

Het stripalbum De zwarte heuvels werd weer eens gebaseerd op een historisch gegeven. De grens van de ‘beschaafde’ wereld hield op een gegven moment op aan de oostgrens van Wyoming. Maar pioniers wilden daar voorbij, over de zwarte heuvels, om verderop land te ontginnen. Ware het niet dat de Cheyennes daar ook al leefden.

In dit album is de aanwezigheid van die indianenstam het probleem niet. Een snoodaard heeft zo zijn eigen redenen om geen andere blanken in het gebied te dulden.

Wat dit boek heel prettig maakte, is de aanwezigheid van vier geleerden, die met de pioniers meetrekken naar het Westen. Vanzelfsprekend zijn deze wetenschappers allemaal op hun eigen manier wereldvreemd. Wonderbaarlijk genoeg maakt dit dan voor hun overlevingskansen geheel niet uit.

[ wordt vervolgd ]

Morris & Goscinny, De zwarte heuvels
46 pagina’s
Uitgeverij Jean Dupuis, N.V.
vertaling van Les Collines noires, 1962

1. toegegeven, in de eerste boeken is hij dat niet. Alleen zijn de verhalen in deze albums niet heel interessant. [↩]

[x]opgenomen in het dossier: Lucky Luke