Daltons in de blizzard ~ Morris & Goscinny

Er is veel prettig aan het produceren van maatwerk in serie. Routines maken rustig. Want veel ligt al vast. Inspanning is slechts nodig om te bedenken welke afwijking van het vaste stramien nu weer eens geprobeerd moet worden — maar daar is wel energie voor ook.

Dit basale mechanisme gaat zelfs al op voor het schrijven van boeklogjes. De zekerheid dat ik deze vrijdag en de komende vrijdagen over Lucky Luke ga schrijven, is prettig. Laat staan dat de makers van stripreeksen of andere series niet zouden uitbuiten wat er mogelijk wordt door hoogstens minieme variaties te brengen op het al bekende.

Is wel een probleem dat het publiek kan afhaken, als dit niet genoeg meer verrast wordt met een nieuw album, liedje, of de aflevering van een TV-programma.

En dat Lucky Luke nooit een jeugdheld werd, kwam mede doordat zo veel van de albums uit de serie over de Daltons gaan.

Deze boeken leken me altijd volstrekt inwisselbaar. Omdat de vier misdadige broers Dalton te voorspelbaar zijn in hun gedrag. Van de vier hebben ook alleen de kleinste en de grootste een eigen karakter. De kleine Joe is kwaadaardig en driftig, en weet ten onrechte zeker dat hij het brein is van de bende. En het voornaamste kenmerk van de lange Averell is dat hij altijd honger heeft. De middelste twee, William en Jack, zijn volstrekt inwisselbaar, en daarmee al gauw bladvulling. Het enige dat ze uit zichzelf doen, is hun broer Joe tegenhouden als deze Averell te lijf wil gaan.

Alleen zijn de Daltons zo dom niet, of ze weten toch altijd weer uit de gevangenis te ontsnappen; of door een andere reden vrij te komen. Waarop Lucky Luke weer achter ze aan mag om ze te vangen.

Zo bekend is dit stramien dat ik eerst De Daltons in de blizzard las, om te zien of het überhaupt de moeite loonde om me te verdiepen in René Goscinny’s stripscenario’s.

En ziet: toen was dit stripalbum helemaal niet vervelend. De Daltons vluchtten namelijk nu eens naar Canada — wat Goscinny onder meer prettig de ruimte gaf om te spelen met clichés over heel beleefde Canadezen.

[ wordt vervolgd ]

Morris & Goscinny, De Daltons in de blizzard
46 pagina’s
Uitgeverij Jean Dupuis, N.V.
vertaling van Les Dalton dans le blizzard, 1962

[x]opgenomen in het dossier: Lucky Luke