Zijne Keizerlijke Hoogheid Smith ~ Morris & Goscinny

Niet de minste auteurs hebben de man die zich tot keizer van de USA uitriep als personage gebruikt in hun werk. Noem een Mark Twain, Robert Louis Stevenson, en Nobelprijswinnaar Selma Lagerlöf.

Heel vreemd is het dus niet dat René Goscinny hen daarin uiteindelijk volgde. Kon hij nog met een ander gegeven spelen ook. In een Franse strip voor een Frans publiek is heel aardig te variëren op de clichés die de lezers van huis uit kennen over Napoleon Bonaparte.

En toch leverden deze historische gegevens geen bijzonder verhaal op — of ik zou er een satire in moeten zien op de vrijheid van Amerikanen om zich te bewapenen; en deze wapens te zullen gebruiken ook. Maar dat is dan wel een heel vlakke satire.

Het gegeven dat rijke rancher gek genoeg kan zijn om zichzelf tot keizer uit te roepen, en daarop een privé-legertje te beginnen, lijkt me gewoon wat te groot voor een Lucky Luke-verhaal.

Want, dan is die keizer daar. En dan heeft hij alle cowboys uit de omtrek zo ver gekregen om dienst te nemen bij hem, en een Frans legeruniform aan te trekken. Zijn er kanonnen voor dit staande leger aangeschaft bovendien. Alleen moet daar dan nog wat mee gebeuren ook.

En hier zijn Morris & Goscinny toch niet helemaal uitgekomen in hun album over Zijne Keizerlijke Hoogheid Smith. Wellicht omdat Lucky Luke wortelt in het gegeven dat het belangrijkste publiek voor de verhalen uit relatief jonge lezers bestaat — en dat de makers hun eigen lol en die van het oudere publiek vooral botvierden in zijdelingse grappen.

In een strip waarin enorm vaak geschoten wordt, en toch nooit bloed vloeit in beeld, laat staan dat er doden vallen, passen lang alle mogelijke verhaallijnen niet.

[ wordt vervolgd ]

Morris & Goscinny, Zijne Keizerlijke Hoogheid Smith
46 pagina’s
Uitgeverij Dargaud
vertaling van L’Empereur Smith, 1976

[x]opgenomen in het dossier: Lucky Luke