Western Circus ~ Morris & Goscinny

De mythe van het Wilde Westen, dat nooit bestaan heeft, en waarmee de strip Lucky Luke toch zo prettig speelt, is niet tot éen oerbron terug te leiden. Naast de kojboj-boekjes, en later de films, zijn ‘helden’ van de frontier de hele wereld rondgetrokken. Allemaal profiterend van de legende, en tegelijk meehelpend om deze overal te vestigen.

‘Buffalo’ Bill werd een circusartiest in Europa. Geronimo, de ooit zo trotse leider der Apache-indianen, werd een kermisattractie, en ging aan het eind van zijn leven voor een paar cent met iedereen op de foto.

En het is niet eens door deze kennis dat het stripalbum Western Circus voor mij iets melancholisch had. Ik vind alle circussen treurig. Hoeven ze nog niet eens klein en aftands te zijn, zoals in dit boek.

Maar goed, ik vind cabaretiers die elke avond dezelfde grappen maken in weer een andere schouwburgzaal ook verschrikkelijk.

Wordt dan wel een vraag wat me aantrekt in het werk van een scenarist, als René Goscinny, die toch ook telkens hetzelfde verhaal vertelde. Maar ik interesseer me nu juist even voor zijn trucs. De kans dat ik ooit nog eens éen van zijn Lucky Luke-albums ga herlezen, lijkt me na deze zomer miniem.

Door diagnoses te stellen kan het onderwerp van onderzoek best overlijden.

Western Circus is ook treurig omdat enkele malen met het cliché van de domme indianen gespeeld wordt — die nauwgezet de oorlogskleuren kopiëren van de clown en diens ezel uit het circus.

Niet dat indianen wat mij betreft niet dom kúnnen zijn — in Californië zijn ze tegenwoordig ineens bezig zichzelf uit te roeien, door mensen het stamlidmaatschap af te pakken. Opdat de overblijvers nog meer profiteren van de casino’s die enkel de stammen mogen uitbaten in hun reservaten.

Maar er zou toch ook weleens een iets slimmere indiaan in de albums mogen voorkomen — zonder dat het meteen helemaal politiek correct hoeft te worden van mij.

Dit album bevat overigens genoeg verrassingen om tot het einde te boeien; Goscinny beleefde nog altijd zijn beste periode als scenarioschrijver. Ik wilde er alleen niet zo aan. Het was niet genoeg om een alcoholistische circusdirecteur te hebben die op W.C. Fields leek. Of om een olifant tussen de cowboys te zetten.

[ wordt vervolgd ]

Morris & Goscinny, Western Circus
46 pagina’s
Uitgeverij Dargaud
vertaling van Western Circus, 1970

[x]opgenomen in het dossier: Lucky Luke