Premiejager ~ Morris & Goscinny

Politiek tractaat tegen de graaicultuur, of gewoon weer een aflevering uit een stripje van een cowboy-superheld? Het Lucky Luke-album De premiejager is op beide niveaus te lezen.

Al spreekt dan weer tegen Goscinny’s analyse dat hij enkel toont wat er belachelijk is aan de inhaligheid van de premiejager. Eliot Belt. In het boek werd hij dan weer getekend als een stripversie van de stoere Western-acteur Lee van Cleef.

Maar er bestaan nu eenmaal mensen voor wie geld het belangrijkste is in hun leven. Die het niet uitmaakt dat ze daardoor minachting oogsten bij hun medemens. Al blijft het makkelijker om zulke types te negeren dan laatdunkendheid in daden om te zetten. Er zijn toch verdacht weinig bankiersvilla’s spontaan in de brand gevlogen sinds 2008.

In De premiejager staat er voor de verandering eens geen premie op het aanbrengen van een mens. Een hengst is zoek. En de eigenaar van dit paard heeft er $ 100.000 voor over om het beest weer in bezit te krijgen.

Omdat dit het meest lucratieve zaakje kan worden uit de carrière van de premiejager ronselt hij tal van mannen, met de belofte dat ze wel duizend dollar kunnen verdienen.

Moet daartoe alleen wel even oorlog gevoerd worden met de Cheyennes.

En vanzelfsprekend volstaat de belofte geld te zullen krijgen voor de meesten om al wat er is aan geweten meteen uit te schakelen.

De moraal ligt er zo dik op in dit boek dat het me ineens verwondert hoe zeer stripalbums altijd gezien zijn als bederf voor de jeugd. In 1948 kwam het in Nederland zelfs tot een verbod op de scholen.

[ wordt vervolgd ]

Morris & Goscinny, De premiejager
46 pagina’s
Uitgeverij Dargaud
vertaling van Chasseur de primes, 1974

[x]opgenomen in het dossier: Lucky Luke