Witte ridder ~ Morris & Goscinny

Het eerste Lucky Luke-verhaal dat niet meer in Pilote werd voorgepubliceerd, is wat vlak. Een dimensie mist die de echt goede albums uit de reeks nu juist optillen boven het gemiddelde.

Wat bij mij tot de voorlopige conclusie leidt dat de beste Lucky Luke-strips dus altijd een extra verhaal vertellen naast het hoofdverhaal.

Het album De witte ridder draait enkel om een toneelgezelschapje, op tournee in Texas, met hun melodrama’s. Telkens als dit troepje ergens optreedt, wordt lokaal ook de bank overvallen, of wordt op een andere manier ruw ergens geld geroofd.

Deze misdaden vinden telkens plaats als de toneelvoorstelling bezig is, en het meeste volk uit zo’n dorp zich verzameld heeft in een zaal.

Dus lijkt het of de toneelspelers niets te maken hebben met de roof. Die zijn allemaal bezig met hun spel. Lucky Luke meent evenwel dat ze er wel iets mee van doen móeten hebben. En hij woont daarom tal van voorstellingen bij. Zonder het raadsel te kunnen doorgronden.

Misschien was het die herhaling van zetten waardoor dit verhaal wat sleets leek.

De ontknoping van het boek volgde dan weer onverwacht snel op Lucky Luke’s constatering dat hij het raadsel niet kon oplossen — waardoor het ineens leek of de strip pagina’s miste.

Maar wellicht begreep ik de beste grappen uit het album gewoon niet, en liet Goscinny het toneeltroepje stiekem Molière spelen, of zo iemand.

Of is het dat er in het boek te veel grappen ontbraken van het soort die er in de loop van de geschiedenis over toneelspelers gemaakt zijn? Zo mochten acteurs heel lang niet in gewijde aarde begraven worden, beroepsleugenaars als ze d’r waren.

[ wordt vervolgd ]

Morris & Goscinny, De witte ridder
46 pagina’s
Dargaud
vertaling van Le cavalier blanc, 1975

[x]opgenomen in het dossier: Lucky Luke