Escorte ~ Morris & Goscinny

► door: A.IJ. van den Berg

Naast de teksten voor Asterix schreef René Goscinny [1926 — 1977] begin jaren zestig ook de scenario’s voor de stripreeksen Lucky Luke, Grootvizier Iznogoedh, en de verhaaltjes over de kleine Nicolas/Nicolaas. Tezelfdertijd was hij redacteur en later zelfs hoofdredacteur van het stripblad Pilote.

Veel van wat hij toen maakte is zonder meer briljant. En dat nog altijd.

Maar het zal ook duidelijk zijn dat niet alles altijd lukte.

Dat is overigens geen verwijt. Mij interesseert in deze reeks op boeklog allereerst welke trucs Goscinny toepaste om zichzelf het leven makkelijker te maken. Van de Asterix-reeks is bijvoorbeeld bekend dat die een vast ritme had. Als het ene album een verhaal had dat thuis speelde, moesten de striphelden het volgende boek weer op reis.

En door zo’n reis kon de schrijver dan gauw weer eens met nieuwe stereotypen spelen.

Bij verhalen die in het 19e-eeuwse Amerika spelen, is er al veel minder mogelijk met cultuurschokken. De Daltons kunnen een keer naar Canada vluchten, of ze zoeken het geluk eens over de grens in Mexico. En dan houdt het aan ontsnappingsmogelijkheden al aardig op.

Het stripalbum Het escorte is misschien daarom ineens een zwaktebod van Morris & Goscinny. De makers variëren slechts op tropes die in eerdere boeken al beter zijn uitgewerkt. Zoals in het album Billy the Kid.

In Het escorte moet Billy the Kid berecht worden in de buurstaat New Mexico; ondanks dat hij in Texas al veroordeeld is tot 1.247 jaar dwangarbeid. En de gevangenisdirectie gaat in deze aanklacht mee, met het idee dat de misdadiger bij de buren waarschijnlijk wel opgeknoopt zal worden.

Vanzelfsprekend is Lucky Luke de enige vertrouwd genoeg om Billy the Kid al die honderden mijlen te escorteren.

Enfin. Daarop volgt er dus een herhaling van bekende verhaalelementen. De reis is moeizaam, want de misdadiger probeert te ontsnappen. Mensen die Billy the Kid herkennen, vrezen hem zeer. En er is een andere misdadiger die hem bevrijden wil, omdat Billy hem deel van de buit belooft uit zijn eerdere misdadigersbestaan.

Maar uiteindelijk komt het toch tot een rechtszaak. En die gaat dan om zoiets als een parkeerboete. Vergeef me als ik de enige wellicht aardige grap uit het album hiermee verraad. Ik vond namelijk ook die ontknoping te voorspelbaar.

[ wordt vervolgd ]

Morris & Goscinny, Het escorte
46 pagina’s
Uitgeverij Jean Dupuis, N.V.
vertaling van L’Escorte, 1966

[x]opgenomen in het dossier:

nauw gerelateerd op boeklog:


© Boeklog 2005-2019. Alle rechten voorbehouden