Genezing van de Daltons ~ Morris & Goscinny
Vooraf aan dit leesprojectje vreesde ik de strip Lucky Luke weleens stuk te kunnen lezen voor ik aan de laatste album toe zou zijn. Als iets in serie geproduceerd is, en toch wel aftrek vindt, kan dat heel goed betekenen dat de makers uitverkoop gaan houden. En het daarom met de jaren wat makkelijker aan doen.
Dit zou mij dan ongenadig opvallen. Het tempo van mijn lezen betekent namelijk dat mijn herinnering aan voorgaande stripalbums nog behoorlijk vers is — zodat minieme variaties op het al bekende onmiddellijk zouden opvallen.
Maar, het late album De genezing van de Daltons is misschien wel het meest geslaagd van de hele reeks die Goscinny schreef. Of, althans, ik beleefde er nogal wat plezier aan.
En dat komt dan toch weer door het gegeven dat Goscinny een element van buiten dat Wilde Westen binnenbracht dat daar volkomen vreemd is. In dit geval is dat de buitenlandse geleerde professor Otto von Himbeergeist. En deze man weet zeker dat misdadigers niet inherent slechte mensen zijn, en dat zij daarom genezen kunnen worden.
Als dat geen eeuwig debat is inmiddels.
In een Lucky Luke-album moet zijn theorie dan vanzelfsprekend op de Daltons worden uitgeprobeerd. Alle ruimte aan de wetenschap.
Al waren er ook nog even andere kandidaten:
In dit album is de kwaliteit van bijna alle grappen goed. Niets is heilig, en zelfs de oude Freud wordt nog even weggezet in een terloopse grap, die leuk is voor de ervaren lezertjes en jonge stripfans geheel niets zal zeggen.
Running gag in dit album is dat bij iedereen de jeugd de rest van het leven bepaalt. En dat de goede dokter Himbeergeist zelfs bij Lucky Luke meteen diens zwakke plek weet te pakken. Zingt deze niet altijd een eenzame cowboy te zijn, ver weg van huis?
Zit er ook nog een fijne tournure in het verhaal. Want er was een reden dat Himbeergeist de ergste misdadigers denkbaar wilde genezen — en daarvoor eerst hun vertrouwen wilde krijgen.
[ wordt vervolgd ]
Morris & Goscinny, De genezing van de Daltons
46 pagina’s
Uitgeverij Dargaud
vertaling van La guérison des Dalton, 1975
[x]opgenomen in het dossier: Lucky Luke
© Boeklog 2005-2019. Alle rechten voorbehouden
2 commentaren
boeklog.info op 3 augustus 2013 @ 11:01:03
Ongeacht mijn lol om dit boek speelt er wel iets anders bij strips. Ik merkte dat bij Kuifje, waar ik geen albums van had als kind, en die veel later dan ook nooit meer echt te genieten bleken te zijn.
In strips gaat het om kijken, en kinderen kijken zo veel beter.
RSS feeds
Erik Scheffers op 3 augustus 2013 @ 03:08:37
Hoi IJsbrand, ik heb de strip Lucky Luke nooit gelezen, maar na recente lezing van alle Kuifje albums en Asterix albums en jouw boeklog denk ik dat ik die ook maar eens ga proberen. Ik ben benieuwd.