Tortillas voor de Daltons ~ Morris & Goscinny

In het dertiende album dat ik in korte tijd las uit de reeks Lucky Luke ging het al voor de vierde keer over de Daltons. Dus vreesde ik de zoveelste herhaling van zetten. Die vier domme misdadige broers zijn me te voorspelbaar, en daarmee gauw oninteressant.

En misschien daarom viel het boek me nogal mee.

Tortillas voor de Daltons maakt van een simpele truc gebruik. Verplaats alle handeling naar een vreemde cultuur, in dit geval Mexico, en zelfs de gewoonste routines zijn er al anders.

Kan nog een punt van discussie zijn of Goscinny en Morris niet een nogal racistisch beeld geven van Mexicanen — die altijd siësta schijnen te houden. Maar dat punt van kritiek is rijkelijk onnozel, omdat van werkelijk niemand in de boeken geen karikatuur wordt gemaakt.

Wie dat wil kan de Lucky Luke-albums zelfs beschouwen als anarchistische pamfletten; omdat de politie en rechterlijke macht in de boeken steevast als uiterst incompetent wordt afgeschilderd; als ze al niet volkomen corrupt zijn.

In dit album ontsnappen de Daltons eens niet door eigen verdienste, of een fout van de overheid. Ze worden overplaatst naar een andere gevangenis, en daarbij wordt hun betraliede koets gekaapt door Mexicaanse bandieten — die er zeker van zijn dat een zo goedbewaakte wagen wel een enorme schat moet bevatten.

Vervolgens komt er met enige moeite een internationale uitwisseling op gang van kennis, tussen de misdadigers.

Lucky Luke grijpt daarop succesvol in — maar dat doet hij altijd, dat is geen nieuws. Waardoor het hoofdverhaal misschien niet zo vreselijk veel voorstelde. De talloze terzijdes over het verblijf in Mexico compenseerden dit gemis totaal.

[ wordt vervolgd ]

Morris & Goscinny, Tortillas voor de Daltons
46 pagina’s
Uitgeverij Jean Dupuis, N.V.
vertaling van Tortillas pour les Dalton, 1967

[x]opgenomen in het dossier: Lucky Luke